Saturday, February 26, 2011

Αναλαμπή

Κοίταζε τα ψηλότερα, πολυώροφα κτίρια απο την θαλπωρή του δωματίου της, μέσα απο το παράθυρό της. Άναψε ένα τσιγάρο και τράβηξε μια βαθειά τζούρα. Σκεπές ανεμοδαρμένες, καλυμμένες με σκουριά και σιδεριές, ραγισμένα τοιχάκια, βρώμικα δάπεδα με πολύχρωμους λεκέδες. Το αγέρι λυσσομανάει παιχνιδίζοντας ανάμεσα στις κεραίες, και εκείνη σκέφτεται τι συνέβη... 'Πως γίνεται να είναι...', σκέφτηκε, 'δεν μπορεί όλα να τελείωσαν. Τόσο γρήγορα? Τόσο κοφτά? Σιχαίνομαι....Γιατί συνειδητοποιώ πως υπήρξα ένα τίποτα σε ο,τι έγινε, νιώθω σαν ένα κακοπαιγμένο στακάτο σε μια τόσο μεγάλη ιστορία... μόνο αυτό με πονά πιο πολύ.' Παρατηρώντας χαρακτηριστικά την κακοφορμισμένη οροφή της απέναντι πολυκατοικίας, πρόσεξε κάτι το ξαφνικό, το αναπάντεχο. Δίπλα απο την είσοδο της οροφής, κατεστραμμένη σε μια γωνία, μια μικρή φωλιά πουλιών, πεσμένη στο πάτωμα.Κάτι επάνω σε αυτό το κατεστραμμένο πια μικρό σπίτι την έκανε να μην μπορεί να ανασύρει το βλέμμα της από αυτό. Ο καθένας στη θέση της θα προσπερνούσε κάτι τόσο κοινό και ασήμαντο, όμως όχι εκείνη. Όταν είσαι συναισθηματικά ευάλωτος, το καθετί έξαφνα αποκτά ένα μοναδικό ενδιαφέρον, από το μεγαλύτερο ως και το μικρότερο αντικείμενο. Οτιδήποτε για να ξεφύγει το μυαλό απο εκείνο που πλήγωσε την ψυχή και άφησε το σώμα ραγισμένο γυαλί. Αφού για κάμποση ώρα περιεργάστηκε το μισοδιαλυμένο ερείπιο μετα περισσής περιέργειας, πάγωσε. Ποικίλες σκέψεις τριβέλιζαν το μυαλό της, και ξαφνικά, σταμάτησαν. Στο ωχρό πρόσωπό της χαράχτηκε ένα αχνό μειδίαμα και στα μάγουλά της ένα καυτό δάκρυ κύλησε. Τότε εκείνη σκέφτηκε: ''Τα πουλιά που ζούσαν εκεί πάνω δεν πρόλαβαν να στεριώσουν, ο άνεμος γκρέμισε τη φωλίτσα τους μονομιάς. Δεν απορώ που φοβάμαι να παλέψω, τόσος κόπος και έννοιες για να ανέβεις επίπεδο στη ζωή σου, και ξαφνικά ένας καταραμένος άνεμος σπρώχνει με μανία όλη μου την προσπάθεια στέλνοντας τη στα κομμάτια. Το άσχημο είναι ότι όσο πιο ψηλά χτίζεις τις ελπίδες σου, τόσο πιο πολύ θα πονέσει το θέαμα της κατάρρευσης τους... Οπότε απλά δεν χτίζεις ελπίδα, '' είπε, και έσβησε το τσιγάρο.

No comments: